CESKY KRUMLOV - 11 T/M 13 SEPTEMBER 2011

Zondag 11 september 2011

Een blik naar buiten leert ons dat de kathedraal mooi verlicht wordt door de opgaande zon. Volgens de berichten wordt het een stralende dag met temperaturen tot 29 graden.

Gisteren hebben we het appartement al betaald. Je kunt hier niet met je creditcard betalen, maar wel met euro’s, wat we deden. En omdat alle officiële handelingen al achter de rug zijn, kunnen we vandaag na het ontbijt al snel weg. Wel stoppen we nog even bij de Lidle, ondanks de zondag gewoon open, voor verse broodjes.

We gaan naar Cesky Krumlov, waar we ook weer 3 nachten zullen verblijven. Onderweg willen we nog een paar plaatsjes bezoeken. De eerste plaats die we aandoen is Brno, de op een na grootste stad van Tsjechië. Boven de stad domineert een grote kerk. Daar vandaan loop je zo het oude centrum in. Parkeren is voor René nooit een probleem. Deze keer kan hij de auto neerzetten op de parkeerplaats van een soort provinciehuis, Geen ingewikkelde toestanden met parkeermeters die we niet begrijpen.

We maken een klein rondje door Brno en drinken hele slechte koffie op het Vrijheidsplein met een grote historische Pestzuil en een moderne fontein. Het is ongeloof-lijk hoe snel de tijd gaat en met de andere nog te bezoeken plaatsjes in gedachten stappen we redelijk snel weer in de auto.

 

Trebic; alweer een stadje met een plein met een zuil en leuke huisjes. We eten ons broodje op het plein bij de auto. Niet ideaal, maar er zijn langs de smalle binnenwegen weinig plekken waar je kunt stoppen. Intussen is het 29 graden geworden.

We rijden afwisselend door bossen en sterk glooiend landschap. Je kunt ver kijken en in de plooien van de heuvels zie je dorpjes liggen met de onvermijdelijke kerk in het midden. Net als we lekker opschieten wordt er een omleiding aangekondigd. Het bord suggereert dat je even linksaf en rechtsaf moet en een paar honderd meter later weer terugkomt op de oorspronkelijke weg. Niet dus… René probeert nog een sluiproute door het dorpje. Helaas eindigt de ‘sluiproute’ in een grasweggetje. De bewoners gapen ons aan, want hier komt natuurlijk helemaal nooit een auto met een buitenlands kenteken. We worden ruim 20 km lang door de heuvels gestuurd en komen via, via uiteindelijk weer op de juiste route. We zitten nu in Zuid Bohemen en in dit deel zijn heel veel meren, waar de vissersport enthousiast beoefend wordt. 

En dan verschijnt de volgende omleiding. Die wordt kilometers van tevoren aangekondigd en we kijken hoever we komen. Noodgedwongen stoppen we bij een groot gapend gat waar een brug moet komen naar de andere kant van de weg. Een buitengewoon vriendelijke Tsjech wil ons heel graag uitleggen wat we nu het beste kunnen doen. Alleen, hij spreekt geen Duits of Engels. Geen nood, hij maakt een mooie tekening, compleet met bos en een meer. Met veel glimlachjes nemen we afscheid van elkaar en wij proberen zijn route te volgen. Gelukkig pakt de TomTom op een gegeven moment de draad weer op en komen we uiteindelijk toch aan in het stadje dat we ook willen bekijken, Telc.

Telc is een plaatje! Er is een heel groot langgerekt plein met werkelijk schattige huisjes in allerlei pasteltinten. Natuurlijk is er ook weer een Pestzuil. En er zijn zowaar een paar souvenirwinkeltjes, gedreven door Vietnamezen. Hier kan René dus eindelijk een Tsjechisch petje aan zijn verzameling toevoegen en wel voor de geweldige prijs van 3 euro en 20 cent.

Telc is dus wel enigszins toeristisch, maar het voert absoluut niet de boventoon. We wandelen rond, bekijken ook nog even het kasteel en het meer en gaan dan weer door, want inmiddels is het al na vijf uur en het is nog zeker 1 ½ uur rijden naar Cesky Krumlov.

Omstreeks half 7 rollen we Cesky Krumlov binnen. Op het eerste gezicht lijkt het een beeldschoon stadje. We stoppen bij Pension Gardena en rijden het afsluitbare parkeerveldje op. De jonge vrouw die ons ontvangt is druk en enthousiast. Ze is 14 dagen geleden in Nederland geweest en heeft Rotterdam, Gouda, Utrecht en Kinderdijk gezien. Heel knap dat ze al die plaatsen heeft onthouden, wij kunnen maar weinig Tsjechische plaatsen noemen zonder op de kaart te kijken. Iva heeft een kamer voor ons met een fantastisch uitzicht op het oude centrum. Hij ligt alleen op de 3^e etage en er is geen lift. Ze begrijpt meteen dat wij op onze leeftijd er weinig voor voelen de bagage 3 brede, maar steile trappen op te zeulen. Geen nood, ze kijkt in het boek en kan ons nog 2 andere kamers aanbieden. Ze wil ons graag de 3 kamers tonen, zodat we zelf kunnen beslissen. De eerste kamer is op de 1^e etage en eigenlijk zijn we al meteen verkocht. Je komt in een soort ruime voorhal met een enorm antiek fornuis en een zitje, de moderne badkamer is rechts. Verderop in de hal is weer een deur naar rechts en daar blijkt een hele grote slaapkamer te zijn. Alles is gedecoreerd met antieke naaimachines, kasten en kastjes en een paspop in ouderwetse kleding. Verrassend! De 2^e kamer, met het mooie uitzicht, is op zolder. Leuk, maar te hoog. De 3^e kamer is in het tegenover liggende gebouw. Aardig, maar een beetje klein. We nemen de 1^e kamer. Tijdens de rondgang door het hotel hebben we kunnen constateren dat ze hier een grote verzameling antieke radio’s, klokken, naaimachines enz. hebben. En alles staat gewoon door het hele hotel opgesteld. Je komt ogen tekort. Ik ontdek zelfs een klein radiootje van ver voor de Tweede Wereldoorlog dat mijn ouders ook hadden. Ik herken het meteen.

Na even te zijn bijgekomen op onze bijzondere kamer, lopen we het centrum in, op zoek naar een restaurantje. Ook op het tweede gezicht is Cesky Krumlov beeldschoon. Door de er doorheen meanderende Vlatava rivier bestaat het als het ware uit 3 schiereilandjes. Hier gaan we ons wel vermaken de komende dagen. 

=================================

Maandag 12 september 2011

Het is alweer mooi weer!

Het ontbijt is uitgebreid en lekker. Daarna is het tijd om Cesky Krumlov te bezichtigen. We beginnen met het ‘schiereilandje’ dat het verst weg ligt. Allemaal leuke straatjes, terrasjes, bruggetjes en huisjes. We steken door naar het schiereiland met het oudste centrum en drinken koffie met uitzicht op het kastelencomplex. Ook vermaken we ons met het gedrag van de Japanse toeristen. Die fotograferen alles wat los en vast zit en altijd met een of meer mensen er op. Het gaat dan van: voor de brug-op de brug-over de brug en dat dan 2x als ze met z’n tweeën zijn. Of vaker… We bekijken ook de groepen. Het lijkt ons echt vreselijk in zo’n groep van 35 man te lopen met een opvallend gekleurd rond oortje in, zodat je weet wat de reisleider zegt. En foto’s vallen ook niet te maken, want je zit altijd met je reisgenoten die vreselijk in de weg lopen.

Na de koffie wandelen we richting kasteel. Je kunt via een steil pad en een nog steilere trap omhoog klimmen. René zoekt een goed plekje om te wachten tot ik terug ben van mijn escapades. De klim is weer een aanslag op de conditie, maar het loont de moeite. Het uitzicht over het stadje en de rivier is prachtig. Vanaf grote hoogte zie ik René in het zonnetje zitten.

Als ik weer beneden ben maken we een wande-lingetje door de lagere regionen van het kastelencomplex. Van afstand lijkt het opgebouwd te zijn uit stevige grote grijze rechthoekige stenen.

Van dichtbij zie je pas dat het allemaal geschil-derd is, een soort
‘trompe d’oeil effect, heel realistisch maar dus niet echt. We maken ons rondje door Cesky Krumlov af en kopen verse broodjes bij de Coop. We eten ze op naast ‘ons’ antieke fornuis.

 

’s Middags maken we een rondrit door het natuur-gebied op 6 km afstand van Cesky Krumlov. Het heet Blansky Les en de hoogste berg (eigenlijk een kruising tussen een bergje en een uit de kluiten gewassen heuvel) is 1085 meter. Doel is het klooster Zlata Koruna. We boffen niet, maandag is de enige dag dat het gesloten is. Maar we kunnen toch een binnenplaatsje op en er staat ergens een deur open. Open deuren wil ik altijd in en ik kom bij een trap die naar een grote vierkante hal leidt met prachtige plafondschilderingen. De deur naar het verdere interieur van het klooster is gesloten, maar ik ben toch al blij met de mooie plafonds.

We gaan verder door het natuurgebied en komen uit op een grote parkeerplaats van de Klet, de hoogste berg. Met een kabelbaantje kun je verder omhoog. Maar we zijn geen liefhebbers van kabelbanen, dus dit spektakel laten we aan ons voorbij gaan.

We proberen nog een bepaald plaatsje te bereiken, maar de TomTom werkt vandaag ineens niet en de borden blinken niet uit in duidelijkheid. Echt erg is het niet. We maken een tochtje rondom de hoogste ‘bergen’ en zien onderweg mooie uitzichten en bossen.

Op zoek naar een gezellig restaurantje stuiten we op een groep Japanners in Tsjechische klederdracht. Hoe gek wil je het hebben? Maar ze hebben ontzettend veel lol, dus wie zijn wij om kritiek te leveren.

Het restaurantje van onze keuze ligt iets boven het water en heeft uitzicht op het verlichte kastelencomplex dat duidelijker naar voren komt naarmate het donkerder wordt. We eten ook deze keer weer met alles er op en er aan voor een totaalbedrag van € 36,-. Tsjechië is voor ons een goedkoop land. Voor benzine ben je € 1,32 per liter kwijt. Voor ons een koopje, maar het gemiddelde loon van de Tsjechen in aanmerking genomen best nog aardig aan de prijs.

Wat valt hier nog meer op; de meeste plaatsen hebben kinderhoofdjes als plaveisel. Het ligt allemaal niet erg netjes dus het loopt niet echt makkelijk. Het staat natuurlijk wel rustiek. En op veel toiletten zit geen slot. Maar als je zoals ik ooit op een openbaar gezamenlijk toilet in China hebt gezeten, maak je je daar niet al te druk om.

Verder spreken veel Tsjechen alleen genoeg Duits en Engels om een bestelling op te nemen of iets te laten zien. Op een wat specifiekere vraag kunnen ze geen antwoord formuleren. Dat levert ook wel grappige dingen op. Een meisje vroeg mij welke ‘flower’ thee ik wilde. Ze bedoelde ‘flavour’.

Op de terugweg naar het hotel komen we weer Japanners tegen. Deze keer gewapend met grote statieven en indrukwekkende spiegelreflexen. Ze maken foto’s van Cesky Krumlov bij nacht. Op dezelfde plek maak ik ook foto’s. Lukt ook prima met mijn compactcamera…

===============================

Dinsdag 13 september 2011

 

Het wordt mooi weer met temperaturen tot 24 graden, dus een prima dag om een tocht naar het grote Lipno-meer te maken. Dit is een stuwmeer van meer dan 40 km lang, in 1960 aangelegd om de overstromingen van de Vlatava rivier, waar o.a. Cesky Krumlov veel last van had, te beheersen.

De TomTom heeft er om onduidelijke redenen weer zin in vandaag. We voeren Lipno in en kijken niet verder. Beetje dom… Na een tijdje lijkt het ons toch niet helemaal de goede weg. Wel mooi, maar het gevoel is niet goed. Tijd voor nadere bestudering. Het blijkt dat er in Tsjechië meer Lipno’s zijn en we zijn op weg naar de Lipno 215 km verderop.  We stippelen een nieuwe route uit. De omgeving is prachtig met veel bos, hoogtes en laagtes en mooie uitzichten. Het is wel vermoeiend autorijden, want de weg is smal en je komt over heuveltjes waarvan je niet weet of de weg daarna links- of rechtsaf gaat of dat er een tegenligger de heuvel opkomt. En als je weer eens een hoogte afsuist, dan is er ineens een dorp waar je maar 40 km mag, dus volop in de remmen, want de politie staat soms verdekt opgesteld.

Onderweg drinken we koffie in een stil dorp op het enige terrasje in het centrum, dat uit een klein pleintje bestaat. Daarna weer verder naar het meer.

We zien het water al vanuit de verte in de diepte liggen en later rijden we er langs. Het plaatsje Lipno is puur toeristisch. De Landal-appartementen die we in de folder zagen, kijken uit op het meer en langs de weg bevindt zich een lange rij restaurants. Je kunt hier zwemmen, zeilen, surfen, fietsen en wandelen. Het is naseizoen, dus druk is het er nu niet. We rijden door. Het zicht wordt beperkt door dennenbomen en een leuke plek om even uit te stappen is moeilijk te vinden.

Uiteindelijk vinden we een parkeer-plaats en lopen naar het lager gelegen strandje. Er ligt een omgekeerde roeiboot en die nemen we even in beslag om op te zitten voor onze lunch. Witte wolken drijven aan de intens blauwe hemel, het water klotst en schittert en aan de overkant ligt een dorpje met uiteraard een kerkje.

We gaan weer verder en bereiken de brug over de dam. Eigenlijk hadden we het idee van zo’n indrukwekkende stuwdam als je in Frankrijk wel ziet. Maar nee; aan een kant het meer en aan de andere kant een diepte met gras en een elektriciteitscentrale. We lopen even rond en maken toch maar een foto.

Een weg binnen-door terug naar Cesky Krumlov leidt langs kasteeel Rozmberk van de beroemde familie Rosenberg in het plaatsje Rozmberk nad Vladvou. Het kasteel staat hoog boven het dorpje, dus dat wordt weer klimmen. Eerst een lang steil pad omhoog en net als je de indruk krijgt dat je er bent, verschijnt om de hoek een smalle steile trap. Maar ook die nemen we. Het uitzicht vanaf de loopbrug is prachtig. De binnenplaats van het kasteeltje is klein, maar gezellig.

Volgens de reisgids kun je niet om de bronzen olifant heen, dus ik speur in het rond in de verwachting een metershoog beeld te zien. Ik ontdek een olifantje van amper een meter hoog.  Heel schattig, dat wel.

Om ongeveer 4 uur zijn we weer terug in Cesky Krumlov. Even bijkomen met een boek en een glaasje wijn. De blog komt morgenochtend wel. ’s Avonds eten we weer op een terras langs de snelstromende rivier, met uitzicht op het verlichte kasteel.