PRAAG - 4 T/M 7 SEPTEMBER 2011

Zondag, 4 september 2011
Vandaag op vakantie!

Gisteravond hebben we alles al ingepakt en klaargezet, zodat we vanmorgen redelijk snel weg kunnen. We vertrekken om 9.15 uur, met een km-stand van 80990. De lucht is egaal grijs en het stroomt van de regen.

 

Op de snelweg is het nog echt zondagmorgen, lekker rustig en geen vrachtwagen te zien. We bereiken vrij snel de Duitse grens waar het als bij toverslag droog wordt en het wolkendek breekt.

 

Na  50 km drinken we een kopje koffie. Iets voor Kassel eten we een van huis meegebracht broodje. Intussen is het prima weer, 26 graden en windstil. We bedenken dat we wel een rondje door het centrum van Kassel zouden kunnen lopen. Eigenlijk hebben we geen idee wat we van deze stad kunnen verwachten. Kassel blijkt een modern centrum te hebben met hier en daar een verdwaalde historische kerk of gebouw. Je kunt ook niet echt makkelijk bij het centrum parkeren, want het is autovrij. We besluiten maar door te rijden. Aan de hand van de TomTom komen we dichtbij Nordhausen, waar we in de buurt in het dorp Steigerthal zullen overnachten, maar op een kruising slaat de navigatie op tilt. Er zijn allemaal nieuwe wegen aangelegd en die komen niet voor in de versie die wij hebben. Voor we het weten zitten we weer op de snelweg richting Kassel. De eerstvolgende afslag blijkt niet echt dichtbij. Intussen wil de mevrouw van de navigatie ons steeds maar links- of rechtsaf hebben waar dat helemaal niet kan. Uiteindelijk komen we weer aan de goede kant van de snelweg en gaan opnieuw op weg naar Nordhausen en Steigerthal.

Het dorp bestaat uit ongeveer 120 huizen plus ons hotel Zum Felsenkeller. Het is een groot oud wit huis, met een vriendelijke wat oudere mevrouw en een vrolijk fluitende parkiet als ontvangstcomité. We krijgen een ruime kamer op de begane grond en mogen de auto op een kleine binnenplaats zetten die toegankelijk is via een afsluitbaar hek. Aan de binnenplaats grenst een soort schuur en er staan langs de kant appelbomen, tomatenplanten en geraniums. Ook is er een hooiberg en een hond die ons niet helemaal vertrouwt. Gelukkig zit hij achter een afscheiding.

We besluiten in het hotel te eten en nemen plaats in de eetkamer. Het woord restaurant geeft de sfeer niet goed weer. Voor de ramen staan planten die je in de jaren 50 tot 70 in Nederland vaak zag. Er hangen geborduurde schilderijtjes met de 4 jaargetijden. En langs de muren hangen planken met daarop allerlei bekers en bokalen. Bij nadere bestudering blijken het prijzen te zijn voor kampioenhazen en Thüringer hanen. De heer des huizes vertelt ons hierover in een vrijwel onverstaanbaar dialect. Maar van die hazen en hanen begrijpen we nog net.

Het eten is heerlijk en voor een prijs uit lang vervlogen tijden, dus geheel in stijl van de omgeving. Na het eten gaan we eerst even naar de schuur waar die mooie hazen zitten. We zien rijen opgestapelde hokken met inderdaad bijzondere hazen. Mooi reebruin met een zwart koppie en rechtopstaande oren met wit van binnen en een zwarte rand. Ze bekijken ons met nieuwsgierige oogjes. Het ziet er allemaal verzorgd en schoon uit, maar het is natuurlijk niet echt een leuk leven dat die beesten hier leiden.

Het is een mooie zomeravond en we maken een wandelingetje door het dorp. We komen afwisselend langs prachtig onderhouden huizen en ternauwernood bewoonbare onderkomens. Er is niet echt een centrum, zelfs geen kerk. Daarvoor moet je naar het 9 km verderop gelegen Nordhausen. Wel is er tot onze verrassing achter een houten hek van 1.40 m hoog een rechthoekige vijver met honderden goudvissen. Veel dorpskatten kuieren door de straatjes en de honden bij de huizen slaan aan als we langskomen. Het komt er op neer dat we eigenlijk de zondagavondrust hier verstoren…

Op onze kamer kijken we nog een paar afleveringen van ‘24’ en gaan dan naar bed.
==================================

Maandag 5 september 2011

Het heeft de hele nacht geregend, maar als we opstaan is het droog. We verbazen ons over hoe doordacht, goed en schoon alles in dit hotel is. Ook het ontbijt is een verrassing. Warme broodjes en een warm eitje, 5 soorten beleg, kaas, roomboter, koffie en jus d’orange. Bij vertrek betalen we € 80,- en daarvoor hebben we geslapen, gegeten, ontbeten en de auto veilig geparkeerd.

 

Om 9.43 uur draaien we de snelweg op naar Leipzig. Het wordt nog even spannend als we meer dan 100 km lang geen tankstation tegenkomen. Met nog voor 18 km benzine aan boord kunnen we in een stadje naast de snelweg uiteindelijk tanken.

In tegenstelling tot Kassel valt Leipzig in alles mee. Goede parkeerplaatsen, mooi centrum met gigantisch grote oude en nieuwe gebouwen en heel veel passages met superluxe winkels en stijlvolle etalages. We drinken koffie op een groot plein en maken een rondje door de stad. We wippen ook nog even de Nikolai Kirche binnen. René vindt 2 geschikte truien en daarna stappen we tevreden weer in de auto.

En dan zijn we ineens bij de Tsjechische grens. Volgens de reisboekjes moeten we hier een vignet kopen. En inderdaad het blijkt hier te kunnen. Er staat een net gebouw met toiletten en daar naast staat een soort noodkeet waar je een vignet kan aanschaffen. Alles ingevuld en op de voorruit geplakt, boven de milieusticker die we in april voor Berlijn nodig hadden. Intussen stroomt het van de regen en soms lijkt het een wolkbreuk. Na een paar kilometer verdwijnt de snelweg en komen we op een drukke tweebaansweg, de E55. Dit is de officiële weg naar Praag. We komen langs steden met veel industrie en ongebruikte fabriekshallen. Na 30 km wordt de weg weer een snelweg en zo kunnen we het laatste stuk lekker doorrijden. In Praag is het spitsuur, dus we banen ons stapvoets een weg naar het appartementsgebouw. We worden ontvangen door een vriendelijke man, Martin, die ons wegwijs maakt in het gebouw en de omgeving. Praag  staat bekend als een stad waar nog weleens een auto verdwijnt en daarom hebben we vooraf een veilige parkeerplaats geregeld. Martin gaat mee om de auto te parkeren, achter 2 hoge deuren met een slot, dus als dat niet veilig is. 

We gaan eten in het hotel naast het appartementsgebouw. Vanwege een groepsreis is het restaurant vol en we zouden een uur moeten wachten. Maar het personeel is uiterst vriendelijk en denkt mee. We mogen ook in de bar eten en we aanvaarden het aanbod graag. Temeer daar ik 's middags een spier verrekt heb in mijn kuit en een beetje moeilijk loop, zodat een zoektocht naar een ander restaurant eigenlijk niet in aanmerking komt.
We stappen in bed terwijl het nog steeds regent, hopelijk morgen beter weer en een betere kuit.
===================================

 

 

Dinsdag 6 september 2011

Vanuit bed zie ik achter de Panny Marie sv. Karla Velikého kerk de zon opkomen. Het is een stralende dag, 23 graden, licht bewolkt en er staat heel weinig wind.

We gaan ontbijten in het hotel naast de appartementen en vertrekken om kwart voor 10 richting de Lidl waar we kaartjes kopen voor het openbaar vervoer. Er zijn verschillende soorten kaartjes en wij nemen die met een geldigheid van een half uur. Je moet ze afstempelen in de automaat in de tram, wat handig is want je kunt er gewoon een aantal in voorraad nemen. De halte is vlak bij de supermarkt en we stappen uit even voorbij de Karelsbrug.

De Karelsbrug is alles wat er over gezegd wordt; indrukwekkend, druk, mooi uitzicht over de Vltava (Moldau) enz.  Voor een brug van ruim 700 jaar oud ziet hij er nog behoorlijk betrouwbaar uit. En hij heeft al vele stormen en overstromingen getrotseerd. We lopen, nou ja ik strompel vanwege die kuit, over de brug richting Prazski hrad waar een kathedraal en een basiliek staan. Allebei even indrukwekkend en we hebben nog nooit zulke prachtige en grote gebrandschilderde ramen gezien. We wandelen rond over de bijbehorende pleinen en genieten van het mooie weer en de prachtige gebouwen. Langs de Burcht zakken we naar beneden via de leuke straatjes met kinderhoofdjes en trappen. De uitzichten vanaf diverse punten over Praag zijn fantastisch.

We komen langs het Wallenstein paleis met bijzondere tuin. Er is een loggia met 3 bogen, versierd met fresco’s met taferelen uit de Trojaanse Oorlog. Er is ook een beeldenlaantje en een soort muur die er uit ziet als een namaakgrot met stalactieten, beetje bizar.  

We vervolgen onze ontdekkingstocht en steken de Manesuv-brug over. Op deze manier belanden we in de beroemde Joodse buurt. Natuurlijk wil ik heel graag naar de Oude Joodse begraafplaats. Je moet een kaartje kopen voor het bezichtigen van 5 synagoges, musea en de begraafplaats tegelijk. Je ziet dat toch aardig wat mensen dat te gortig is en die keren bij de kassa weer om. René hoeft die graven niet te zien, dus vandaar dat ik alleen over de oude begraafplaats wandel. Het is een bijzondere ervaring. Rijen scheefgezakte door de tijd versleten grafstenen waarvan sommige uit 1439. De opschriften zijn in het Herbreeuws, dus veel begrijp ik er niet van. Maar de sfeer maakt veel goed. Ik kom er aan een heel andere kant weer uit, dus begint een zoektocht naar René. Omdat ik een heel slecht oriëntatievermogen heb, vrees ik het ergste. Vind ik René weer terug… Gelukkig, bij de 3^e bocht naar rechts zie ik hem rustig op een stenen omheining zitten, geduldig wachtend tot ik weer uitgekeken ben.

We komen bij een plein met de Nicolaskerk. Het is een groot gebouw, maar van binnen is de enige bijzonderheid een enorme kroonluchter. Over het plein lopen we via allerlei zijstraten met grote huizen naar de tramhalte om terug naar onze kamer te gaan. We zijn nogal moe en willen even zitten met een kopje thee of een cup of soup.

Na een tijdje zijn we weer uitgerust en gaan de directe omgeving verkennen. We zitten in de wijk Vysehrad en volgens de overlevering is het hier allemaal begonnen. Vysehrad is de rots waar in de 10^e eeuw een stad gevestigd werd. Veel later groeide die uit tot Praag. Nu is de rots met daarop een fort een plaats waar je heerlijk kunt wandelen en een fabelachtig uitzicht hebt over Praag en de rivier.

Het  loopt tegen de avond en het is nog steeds prachtig weer. De zakkende zon zorgt voor een romantische sfeer. We genieten van het mooie uitzicht, dat eigenlijk nog mooier is dan het uitzicht vanaf de Burcht. Als we genoeg gezien hebben, zakken we af naar het restaurantje. Dit keer hoeven we niet in de bar te eten. Het restaurant is in het souterrain en de muren staan vol boekenkasten. Je hebt een beetje het idee dat je in een bibliotheek eet. We eten weer heerlijk; geroosterde groenten, couscous, kip en biefstuk met sperziebonen met spekjes. Via de achterom, door de biertuin, gaan  we weer naar ‘huis’.
===================================

Woensdag 7 september 2011

Een blik uit het raam leert ons dat het niet zo’n mooie dag wordt als gisteren. Ik loop even heen en weer om te zien hoe de kuit het houdt. Een stuk beter dan gisteren, ik hoef niet meer echt mank te lopen. Trap op gaat goed, trap af gaat niet zonder het andere been bij te trekken. Maar al met al mag ik zeker niet mopperen.
 

Onder het ontbijt bekijken we de kaart van Praag om vast te stellen wat we nog willen zien. De keus valt op een wandeling door Staré Mesto. We zijn daar gisteren ook geweest, maar nu volgen we een andere route. De temperatuur is aangenaam, maar de lucht is grijs, dus we nemen voor de zekerheid een regenjack mee. We stappen weer op lijn 18 naar de Karelsbrug en beginnen de wandeling in de richting van het Clementium, een college 1556 opgezet door de jezuïeten, tegenwoordig onderdeel van de Karelsuniversiteit.

Het eerste het beste binnenplaatsje dat we tegenkomen trakteert ons op kunst in de vorm van 4 enorme pistolen die in de lucht hangen. We lopen tussen de gebouwen door, maar aan de buitenkant valt niet echt veel te zien. We lopen de Husova af en nemen de bochtige Karelstraat naar het Kleine Plein.

En dan zien we de beroemde astronomische klok uit ongeveer 1410. Dit is een toeristische trekpleister. Elk uur gaan de glazen deurtjes open en komen de 12 apostelen voorbij. Tot slot schudt de gouden haan zijn veren en stoot wat schor gekraai uit. Helemaal bovenin de toren verschijnt een heraut die een trompetsolo geeft. Applaus van de honderden omstanders is zijn deel. Het is natuurlijk een verschijnsel dat helemaal niks voorstelt, maar het is wel apart om gewoon tussen al die mensen te staan die gewapend met smartphones, compactcamera’s en spiegelreflexen dit alles vastleggen. En omdat het 5 minuten voor 11 is, blijven we maar even staan om het mee te maken.    

 

We lopen door naar het Oude Plein dat omringd wordt door prachtige gebouwen. Ook staat er een enorme beeldengroep van Jan Hus dat is gemaakt 500 jaar nadat deze protestante hervormer op de brandstapel aan zijn eind kwam. De beeldengroep vinden we niet mooi, maar de rest van het plein is zeker de moeite waard. Verderop staat de Týnkerk. Hier blijken heel veel gouden beelden te staan. Niet echt mooi, wel erg glimmend. Er hangt een heel groot bord met een camera met een streep erdoor. Er zijn natuurlijk altijd mensen die net doen of ze gek zijn en er lustig op los knippen. Als je het nuchter bekijkt, wat doe je dan met die foto’s met die lelijke gouden beelden als je weer thuis bent. Op het gezellige Týnhof drinken we koffie. Aan de andere kant verlaten we het Týnhof en komen langs de Sint Jacobuskerk. Ik kan niet nalaten even een blik naar binnen te werpen. Dat blijkt meer dan genoeg. Glom in de Týnkerk alles tegen je aan van het goud, hier rijen met donkere en niet erg aanlokkelijke beelden. Er is nog wel van alles te zien als je de moeite van een nadere bestudering neemt, maar we gaan toch maar weer snel door.

Even later arriveren we op het Bethle-hemplein. Ook weer omzoomd door mooie gebouwen. Er is in Praag echt geen enkel huis zonder beschilderingen, beelden of andere versiersels. De kleuren zijn okergeel, roze, wit en grijs (vuil). Onderweg komen we veel mensen tegen die ons foldertjes van allerlei concerten in de handen willen stoppen. Ze zijn hier dol op klassieke muziek en af en toe hoor je flarden daarvan uit huizen of winkeltjes komen. 

Na een broodje gaan we op weg naar het Wencesla-plein. Het is eigenlijk geen plein maar een mengeling van de Ramblas in Barcelona, Unter der Linden in Berlijn en de Champs d’Elysées in Parijs. Het is ook een plaats waar belangrijke gebeurtenissen plaatsvonden, van de opstanden in de 15e eeuw tot de Fluwelen Revolutie in 1989. Het geheel doet plezierig en ontspannen aan. Er zijn worstkraampjes en heel veel winkeltjes. We ontdekken talloze winkelpassages, die de indruk wekken een redelijk goede klandizie te hebben. Er zijn geen lege panden te zien. In de winkelgalerij Lucerna hangt een komisch beeld; koning Wenceslas op een omgekeerd paard, een parodie op het indrukwekkende grote beeld buiten op het plein.
We steken door naar het Sint Agnesklooster. Het ziet er vervallen uit, maar er zijn enkele ruimtes in originele staat teruggebracht waar nu collecties Middeleeuwse kunst worden tentoongesteld. Via het klooster komen we bij de rivier. We volgen het water een tijdje, kijken naar de rondvaartboten en passeren diverse bruggen. Na een tijdje stappen we op tram 17 en laten ons terug rijden naar Vysehrad.  Op af en toe een spatje regen na, is het aardig droog gebleven.    
 

Praag is ons heel goed bevallen. Het is een plezierige stad met mooie gebouwen, kerken, bruggen, beelden, straten en winkelpassages. Het openbaar vervoer is snel, frequent en modern. In twee dagen kun je geen musea bezoeken, maar dat is in ons geval niet erg. We hebben wel heel veel van Praag gezien.
Morgen rijden we naar Olomouc.